Całki(em) swobodna opowieść...

Pozwól po prostu płynąć słowom, jakbyś szukała oczyszczenia. Jakbyś po raz tysięczny pierwszy chciała poczuć, że oddychasz. Nie prawdą, nie szczerością czy tajemnicą, nie chcesz przecież zatuszować chaosu rzeczywistości. Chcesz po prostu uciec prawda? Na chwilę, na tę jedną chwilę, będącą wytchnieniem. Powoli, spokojnie i bez zbytecznej podniosłości wyrażeń.

By przez chwilę znów... po prostu być sobą

Zapomniałam. Wstyd przyznać, ale zapomniałam, jak potężnie oczyszczającą moc mają słowa. Te chwile, niczym nieskrępowane, kiedy nie staram się na siłę tych pięknie brzmiących zdań konstruować. To nie tak, że próbuje coś ukryć, chronić jakąś tajemnice – nie. Wręcz przeciwnie, nie ujmując słowom ani krzty szczerości próbuje... wrócić do radości. Oddać siebie tym słowom. Cicho szeptały „tęsknimy za roześmianą Tobą”.Dobrze, spróbuję, bo z  całych sił potrzebuje słów. Chcę znów być sobą, swobodną... skądinąd roześmianą osobą.

 Kto by pomyślał, że słuchając pewnych wewnętrznych głosów, znów tak mocno... będę chciała zostać otulona swobodą? Chce na nowo być – radością, zwyczajnie uśmiechniętą osobą. Chcę móc po prostu być sobą. Znów pozwolić swobodnie płynąć. Zaufać słowom.

Na nowo być, tą zabawną .. roześmianą osobą.

Chciałaś, masz. Chcieć to przecież móc. To dobra dewiza, zwłaszcza jeśli ktoś, trochę nieświadom konieczności swobody, będzie chciał co nieco namieszać. Właśnie w tej nieco zapomnianej radości i swobody znajdowaniu będzie chciał po prostu pomóc.

Co ciekawe z pomocą przyszły... całki, rzekomo matematyczne „stworzenia” . Nie byłoby w tym pewnie nic nadzwyczajnego, gdyby nie to, że to całkiem nie moja bajka. Słyszeliście, o rycerzach? Tych w lśniących  zbrojach, którzy rzekomo występują w bajkach? Wszyscy o nich słyszeli, choć ja osobiście nie całkiem w ich rzeczywiste istnienie wierzę. Potrafią opowiadać całkiem ciekawe historie  o całkach niezbyt prostych,  ale fajnych koleżankach. Chyba, że musisz policzyć ich wartość, podobno wtedy pojawiają się pewne trudności ,ale.. cii.. Jak z  każdą wartą uwagi kobietą, nierzadko im lepiej ją poznajesz, tym zdaje się być bardziej skomplikowana. Ciekawe czy, podobnie jak w przypadku całki do wyjaśnienia jej złożoności przyda się tablica i może nie jeden sprytny wykres. Tak, uśmiechnij się... wiem, dziś możesz być sobą. Zabawną, wesołą i pełną swobody osobą. Z pomocą przyszła całka bo to rzekomo owego zacnego rycerza dobra koleżanka.

Sprawdźmy to, otuleni niczym nieskrępowaną swobodą,

pozwalając sobie na szeroki uśmiech, oczy pełne wesołości

przez chwilę bądźmy znów sobą

Chodźmy na spacer w towarzystwie całki, spójrzmy jak piękne, wzorem rycerza opowiada bajki. Stop, potrzebny jest jeszcze parasol  - całka to bowiem kobieta z klasą.

- Owszem i to nie są żarty- odparła dumnie

-To, że masz swój czteroramienny parasol nonszalancko nad swą głową rozpostarty, nie oznacza Najdroższa że chcę robić sobie z Ciebie żarty – próbował zachować pozory powagi. Niesłychanie bawiło go jej poruszenie, tymi nieco zaczepnymi słowami, lubił bowiem rozweselać ją ... delikatnymi zaczepkami.

-  Myślisz, Mój Drogi, że niezasadnym jest moje oburzenie? Myślisz, że dla całego świata jesteśmy tylko całkami – przesadnie złośliwymi istotami? Myślisz, że jesteśmy typowymi kobietami?

- (Chyba muszę coś powiedzieć, to naprawdę miały być tylko żarty) –Najdroższa,  jestem tylko wzorem, od przypadku rycerzem nazwania wartym.

-  Niezaprzeczalnie  wartym – rzekła nieśmiało, obdarzając mnie uśmiechem, od którego miękną nogi i to wcale nie są żarty.

***

Spoglądam na niego ukradkiem, bowiem to wzór godny naśladowania. Jego inteligencja nawet blask iście rycerskiej urody przesłania. Elokwentny, zabawny...mówiąc przesadnie kolokwialnie taki „do pogadania”. Po prostu nienaganny rycerz – wzór godny naśladowania.

A co jeśli dostrzega moje zdenerwowanie, co jeśli całkiem zmieni o mnie zdanie? Co jeśli dowie się, że tak naprawdę marna ze mnie dama?  Jego miękki głos przerwał jej wewnętrzne całkowicie bezpodstawne rozważania.

-   Koleżanko, moje wcześniejsze rozważania to były, tylko nędzne żarty. Wybacz .. niestosowność frazesów. Naprawdę wierzę w zasadność istnienia i wyjątkowość każdej całki Niech wesoły uśmiech rozjaśni teraz twe matematyczne oblicze. Nie od dziś wiadomo, że najpierw wymyślono wzory – owszem. Później, ktoś zuchwale mądry stwierdził, że każdy wzór potrzebuje koleżanki. Umówmy się, rycerz, to wciąż określenie rodem z najśmieszniejszej, nierealistycznej  bajki.  Gwoli słuszności, każdy wzór by móc spokojnie istnieć potrzebuje potwierdzenia. Potrzebuje całki.

Czytelniku, możesz  odnieść wrażenie, że tej nieco zabawnej historii, brakuje puenty, że potrzeba jej zakończenia. Nieco przekornie powiem, że to celowe działanie, bo to być może dopiero początek. To odkrywania w sobie tego nieco bardziej „zabawnego usposobienia”, już na tym etapie, wiele w moim życiu zmienia, wyraz twarzy nierzadko także wymaga przekształcenia.

Pamiętaj, rób wszystko byś już nigdy nie zatęsknił za

zabawnym/ą sobą, bo lubię kiedy jesteś uśmiechniętą osobą!

Dajcie znać w komentarzu,  kto już miał  okazję czytać moje teksty, a kto spotkał się ze mną po raz pierwszy? Jestem bardzo ciekawa! Jak Wam się podoba moja swobodna odsłona?

 Znajdź mnie: facebook

Zatrzymać Chwile Ulotne